Gesprek met de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

Vorige week vond een gesprek plaats tussen de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) en een groep studenten, gericht op de protesten aan de universiteiten. Ons raadslid van de Universiteit Utrecht Sven Hospers was een van de genodigden en vertegenwoordigde de Vrijmoedige StudentenPartij in Den Haag.

Hoewel het gesprek open en laagdrempelig was opgezet, was de uitvoering minder succesvol. Er was een gebrek aan structuur, waardoor niet iedereen evenveel ruimte kreeg om bij te dragen. Dit resulteerde in een ongelijkwaardige dynamiek, waarbij vooral degenen die ongemanierd en impertinent waren, hun standpunten naar voren konden brengen. Wat ons verder opviel was de eenzijdige representatie van perspectieven. Het merendeel van de studenten sprak vanuit een radicaal-links-progressieve invalshoek, wat het beeld van de bredere studentenervaring vertekende. Andere opvattingen, zoals die van studenten die zich minder verbonden voelen met deze activistische groep of juist kritischer zijn over bepaalde acties, kwamen nauwelijks aan bod. Onze poging om deze diversiteit aan geluiden te benadrukken, werd beperkt door de open vorm van het gesprek. Hierdoor werd de representativiteit van het gesprek voor ons gevoel ondermijnd. Door de ongemanierde omgangsvormen was het zo chaotisch dat het af en toe wel leek alsof we op een A12-demonstratie zaten.

De minister luisterde aandachtig, greep niet in en nam vooral een observerende rol aan. Hij uitte zijn zorgen over het geweld tijdens de protesten en benadrukte dat hij voorstander blijft van samenwerking met Israëlische universiteiten. Wij hopen dat toekomstige gesprekken meer ruimte zullen bieden aan een breder scala aan perspectieven, niet louter extreemlinks geschreeuw. Dit zal niet alleen bijdragen aan een vollediger beeld van wat er leeft onder studenten, maar ook aan een evenwichtiger en meer beschaaft debat over complexe en gevoelige kwesties als deze.

Nogmaals, wij kiezen geen kant. Wij richten ons op waarvoor we gekozen zijn, namelijk het verbeteren van de kwaliteit van het hoger onderwijs. Een open debat is daarbij onmisbaar. Want als er één plek zou moeten zijn waar er over dit soort conflicten gepraat moet kunnen worden dan hoort dat de universiteit te zijn!